زندگی آسان

 [قسمت دوم از] متن‏ 

و الطمع فی الدنیا أصل کل شر، و صاحبها لا ینجو من النار الا أن یتوب، و لذلک (عن ذلک) قال النبى (ص) القناعة ملک لا یزول، و هى مرکب رضى اللَّه‏

تعالى تحمل صاحبها الى داره، فأحسن التوکل فیما لم تعط و الرضا بما اعطیت، و اصبر على ما أصابک فان ذلک من عزم الامور.

ترجمه‏

و طمعکارى در دنیا ریشه هر گونه کارهاى زشت و اعمال قبیحه است، و شخص طمعکار از آتش و عذاب الهى استخلاص و نجات ندارد مگر آنکه از این خصلت توبه کند. رسول اکرم (ص) فرمود: قناعت مالکیت و سلطنتى است که پاینده است. قناعت مرکب رضایت و خوشنودى پروردگار متعال است، و شخص قناعتکار که سوار قناعت است به وسیله آن به سوى خداوند سیر مى‏کند. پس در آن چیزهایى که تو را داده نشده است، لازمست توکل به خدا کنى. و نسبت به آن امور و نعمتهایى که تو را عطاء شده است، راضى و خوشحال گردى. و در مقابل پیش آمدها و حوادث و ناگواریها که به تو مى‏رسد، باید صبر و تحمل کنى، زیرا صبر به ناملایمات و تحمل در مقابل ناگواریها علامت تصمیم گرفتن و هدف داشتن و جدى بودن است.

شرح‏

همین طورى که قناعت ملازم است با صفات رضا و توکل و موجب قطع شهوات نفسانیه است، طمع نیز منشأ شهوات و تمایلات نفسانى بوده، و بر خلاف قناعت ملازم با اضطراب و نارضایتى و تجاوز از حدود و ناراحتى فکر و خیالات فاسده است. و اینکه بسیار مهم است، و در این احادیث هم تصریح شده است: جهت عظمت و بزرگوارى روحى و شخصیت و بى‏ نیازى حقیقى و مالکیت و سلطنت معنوى شخص قانع است که چنان بر نفس خود مسلط و به مال و جاه دنیا بى ‏اعتناء است که گوئى تمام ملک دنیا را مالک است و در مقابل او شخص طمعکار است که: اگر تمام دنیا را داشته باشد باز از ته دل فقیر و نیازمند و بى‏شخصیت است.